Pomiar i obliczanie miąższości tarcicy

Pomiar tarcicy

Podstawową jednostką miary objętości tarcicy jest m3. Przy oględzinach tarcicy można odszukać oznaczenie np. 3,5x20x18. Oznacza to, że tarcica ma 3,5m długości, 20 cm szerokości i 18 mm grubości. Czasami szerokość wyraża się w milimetrach. Miąższość tarcicy podaje się do trzeciego miejsca po przecinku (0,001 m3) . Pomiar objętości tarcicy można dokonać przy pomocy liniału i suwmiarki. Grubość mierzymy 15 cm od czoła. Jeżeli grubość jest niejednorodna dokonuje się kilku pomiarów i wyciąga średnią. Pomiar wykonuje się w pełnych milimetrach. Obliczeń miąższości pojedynczego sortymentu dokonuje się po przeliczeniu wymiarów na metry lub można skorzystać ze wzoru:

Miąższość

Gdzie:

M- miąższość

g- grubość [mm]

s- szerokość [mm]

d- długość [m]

W przypadku tarcicy nieobrzynanej podaje się szerokość odkrycia.

W przypadku wystąpienia wady, która nie powinna występować w danej klasie można dokonać redukcji wymiarów tarcicy. Redukcji wymiaru można dokonać tylko w tarcicy nieobrzynanej. Można zredukować tylko jeden wymiar (szerokość albo długość). Redukcja wymiaru polega na odliczeniu od długości lub szerokości paska materiału posiadającego wadę.

Występują także automatyczne metody pomiaru miąższości. Spotkałem się z trzema metodami. Pierwsza wykorzystuje lampy jarzeniowe, druga wykorzystuje promień lasera a trzecia jest oparta na układzie rolek dociskowych. We wszystkich przypadkach tarcica przesuwa się ze stałą oraz znaną komputerowi szybkością (prędkość posuwu). Pomiar metodą automatyczną jest bardziej dokładny niż ręczną. Ostatnia metoda ma jednak ograniczenia dotyczące zakresu pomiaru.

 W pierwszej metodzie tarcica (3) przechodząca przez skaner zostaje oświetlona przez lampy jarzeniowe (1) a surowiec rzuca cień na elementy fotoczułe (2). Pomiar grubości lub szerokości odbywa się pośrednio poprzez obliczenie zmiany natężenia prądu generowanego przez fotokomórki. Dzięki zastosowaniu odpowiedniego algorytmu, który uwzględnia zmiany wartości natężenia prądu oraz prędkości posuwu, komputer oblicza miąższość tarcicy. Sygnał na wejściu komputera jest sygnałem analogowym.

 

Druga metoda bazuje na sygnale cyfrowym. Materiał (3) przechodzący przez kurtynę laserową (1) zasłania elementy fotoczułe (2). Tarcica pochłania promień lasera i w odpowiednim miejscu na listwie fotoczułej uzyskuje się sygnał 0 a na miejscach oświetlonych przez laser uzyskuje się sygnał o wartości 1. Im więcej laserów tym wyższa rozdzielczość i bardziej dokładny odczyt. Wszystkie rodzaje skanerów można połączyć z innymi urządzeniami. Po pomiarze miąższości można zastosować automatyczny odczyt wad tzw. „WoodEye”. Maszyna samodzielnie odczytuje wady drewna i sygnalizuje, który defekt należy wyciąć. Pilarka optymalizująca usuwa wadę. Tego typu układ samodzielnie dobiera długości sortymentów i maksymalnie optymalizuje wydajność wycinania poszczególnych elementów. Jeżeli układ zna wysokość tarcicy pilarka optymalizuje skok piły co zapewnia maksymalną wydajność cięcia. W przypadku prostszych systemów, zaznaczenie wad może odbyć się ręcznie przy pomocy kredy fluorescencyjnej. W takim układzie dodatkowo występuje bramka z lampą ultrafioletową oraz fotodetektorem, który odczytuje oznaczenie. Dodatkowo można zastosować drukarkę, która nanosi informacje na tarcicę. Nanoszenie kodów na chropowatą powierzchnię jest kłopotliwe, więc stosuje się drukarki, które oznaczenie umieszczają na samoprzylepnej kartce a następnie za pomocą specjalnego układu rolek przyklejają na półfabrykat. Takiego typu kodowanie odbywa się dynamicznie. Dzięki temu bardzo trudno pomylić się podczas kolejnych etapów produkcji przy małoseryjnych partiach.

Układ sortujący wykonuje dalszą część pracy. Dzieli tarcicę wg podanych kryteriów. Sortymenty zsuwane są z taśmy przy pomocy np. tłoka pneumatycznego. Po napełnieniu odpowiedniego boksu maszyna sygnalizuje ten fakt i przełącza przydzieloną frakcję do innego boksu. W ten sposób uzyskuje się całkowicie automatyczny system rozkroju i klasyfikacji tarcicy.


Jarosław Gerszyński

Autor: Jarosław Gerszyński

O autorze: Jarosław Gerszyński jest absolwentem Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu. Ukończył studia na kierunku Technologia drewna. Współpracuje z firmą Made of Wood Group.

Dołącz do Jarosława Gerszyńskiego na Google+

Strona: www.zrobionezdrewna.pl