Największe targi meblowe w Europie

Każda licząca się na rynku branża ma swoje małe święto na targach poświęconych swojej dyscyplinie. To, można by przypuszczać, niewielkie i skierowane do zamkniętej grupy odbiorców, przedsięwzięcie rozrasta się do gigantycznych rozmiarów, ściągając na salony rzesze klientów, które trzeba liczyć w tysiącach, setki producentów i dziennikarzy z całego świata. Dla sprzedawców to niepowtarzalna szansa na zaprezentowanie się, oczywiście z jak najlepszej strony, na rynku meblarskim i możliwość dotarcia do klientów zarówno rodzimych, jak i zagranicznych. Z kolei kontrahenci mają okazję zapoznać się z nowościami i aktualnymi trendami, a także wypatrzyć meble, które chcieliby posiadać na własność. Jak przystało na światową potęgę meblarską jaką jest Polska, takie targi organizowane są także w naszym kraju. Zapoznajmy się zatem z największymi i najważniejszymi targami meblowymi w Polsce i reszcie Europy.

Polska brama do raju

 

Na początku każdego roku w Poznaniu otwierają się wrota prowadzące do meblowego nieba. Tegoroczna odsłona targów, które posiadają niezwykle prostą nazwę MEBLE POLSKA 2015 odbyła się w dniach 17-20 lutego. Targi zgromadziły potężną ilość zwiedzających, ich liczba przekroczyła magiczne 20 000 osób z 45 krajów, w tym egzotycznej Tanzanii, odległej Mongolii, a także z Izraela, Algierii i Uzbekistanu! Wystawców było nieco mniej – pojawiło się ich bowiem 240 z 9 europejskich krajów (m.in. z Holandii, Danii, Ukrainy i oczywiście Polski). Całość wystawiana była na aż 42 000 m² powierzchni. Targi te są największymi w Europie Środkowo-Wschodniej. Kolejna edycja tego przedsięwzięcia zaplanowana została na dni 8-13 marca 2016 roku.

 

Jeszcze w tym roku, w dniach 8-11 września w Ostródzie odbędą się 42. Międzynarodowe Targi Meblowe 2015. Organizowane są w formule B2B (business to business), co zapobiega pojawieniu się na targach osób przypadkowych. To kolejna okazja do zaprezentowania swoich produktów na międzynarodowym rynku. Wzbogacenie grona klientów spowodowane podpisaniem umów handlowych zwiększa popularność firmy na rynku meblarskim. Swój udział zapowiedziało wielu polskich producentów.

Europejskie imprezy meblowe

W stolicy Rosji – Moskwie – odbywają się targi meblowe MEBEL. Najnowsza edycja rozpocznie się 23 listopada 2015 roku i potrwa do 27 dnia tego miesiąca. Jest to największe tego typu przedsięwzięcie w Rosji, a także jedno z najbardziej znanych na świecie. Odbywa się na 80 000 m² powierzchni wystawienniczej. W poprzednich latach imprezę odwiedziło ponad 100 000 zwiedzających. Oprócz wystaw odbywają się tam szkolenia, seminaria
i spotkania biznesowe.

Przenieśmy się teraz na zachód, do Niemiec, konkretnie do Bad Salzuflen. Odbywają się tam targi meblarskie i wyposażenia wnętrz M.O.W. Tegoroczna odsłona będzie mieć miejsce w dniach 20-24 września, a więc niedługo po imprezie w Ostródzie. Swój udział zapowiedziało ponad 400 wystawców z 50 krajów, którzy rozmieszczeni będą na 150 000 m² powierzchni. Targi te to doskonała okazja do pozyskania nowych klientów z Niemiec. Producenci przedstawiają najnowsze trendy i swoje najlepsze produkty, a potencjalni klienci mają szansę się z nimi zapoznać.

W kwietniu 2015 roku, jedna ze światowych stolic mody, Mediolan, zmieniła się w najważniejszy ośrodek przemysłu meblarskiego. Wszystko za sprawą targów Salone del Mobile, które odbyły się tam w dniach 14-19 kwietnia. Najważniejsze targi meblowe we Włoszech przyciągnęły do siebie mnóstwo zwiedzających. Prestiż tej imprezy podkreślają prezentujące się tam firmy – należą one do światowej klasy producentów zajmujących się nowoczesnym wzornictwem i designem. W 2015 roku imprezę odwiedziło prawie 311 000 zwiedzających. Kolejna edycja targów: 12-17 kwietnia 2016 roku.

Kolejną prestiżową imprezą meblarską, drugą z odbywających się w Niemczech, tym razem w Kolonii, są Międzynarodowe Targi Mebli i Wyposażenia Wnętrz Imm Cologne. W tym roku, w dniach 19-25 stycznia, odbyła się 65. edycja. W 2014 roku wzięło w niej udział 1209 wystawców, w tym 15 z Polski, a całość odbyła się na 261 000 m² powierzchni. W 2015 roku było to 1073 przedsiębiorstw z 50 krajów z całego świata. Liczba zwiedzających sięgnęła 146 000 osób ze 138 krajów. Na miejscu można było zapoznać się z ofertami producentów na m.in. meble kuchenne, łazienkowe, sypialniane oraz stylowe. Kolejna edycja odbędzie się w dniach 19-24 stycznia 2016 roku.

Sytuacja branży meblowej

Jak widać, kondycja branży związanej z meblami ma się świetnie. Przedstawione targi to jedynie wierzchołek góry lodowej. Imprezy tego typu to wielka szansa zarówno dla producentów, jak i potencjalnych klientów. Ci pierwsi mają okazję zaprezentować się szerokiemu, międzynarodowemu gronu odbiorców, a zwiedzający stają przed szansą zapoznania się z najnowszymi ofertami producentów z wielu państw i wybrać meble, które będą im najbardziej odpowiadać swoim wyglądem, jakością i ceną.

Popularność meblarstwa w Polsce

Branża meblarska w naszym kraju ma się nad wyraz dobrze. Z meblarstwem związanych jest około 160 tys. pracowników (wliczając dostawców komponentów i sprzedawców). Gałąź polskiej gospodarki, którą jest meblarstwo, od wielu lat sukcesywnie się rozwija i przynosi państwu (oczywiście właścicielom firm również), zyski – rocznie jest to około 2,2 mld złotych. Bardzo cieszy fakt, że meblarstwo robi kolejne kroki w przód. Wiadomym jest, że rozwój jest konieczny do utrzymania się na rynku. Dzięki prężnemu działaniu zakładów meblarskich i zdobywaniu kolejnych europejskich, a nawet światowych rynków, Polacy i ich produkty są zauważani i doceniani. Możemy się cieszyć, bo mamy ku temu powody. W 2014 roku wartość mebli, które wyruszyły do nowych właścicieli mieszkających w różnych zakątkach globu, sięgnęła 8 mld euro! Aż 90% mebli trafia na eksport. W tym sektorze jesteśmy zaliczani do ścisłej światowej czołówki. Przed nami znajdują się tylko cztery kraje: Chiny, Niemcy, USA i Włochy. Kto wie, może w najbliższych latach awansujemy jeszcze wyżej?

Kraj wielkich możliwości

Polacy powoli przekonują się do wyrobów swoich rodaków. Wyczuwalne jest także zainteresowanie samą branżą. Młodzi ludzie często wybierają szkoły średnie związane ze stolarstwem, a później kontynuują edukację na studiach. Dzięki temu rośnie liczba fachowców, ludzi wykształconych i gotowych do pracy w wymarzonym zawodzie. Fachowców, którzy są tak bardzo pożądani na europejskim rynku pracy. Spośród około 26 tys. polskich firm, które zajmują się produkcją mebli, znaczny odsetek to przedsiębiorstwa małe, których dużym atutem jest wykonywanie mebli na zamówienie. Oprócz wykształconych pracowników, firmy meblarskie dysponują wysokiej klasy sprzętem
i korzystają z najnowszych technologii. Dzięki temu wytwarzane są produkty wysokiej jakości – wiąże się to również z wykorzystaniem materiałów z najwyższej półki (od drewna, poprzez elementy takie jak np. zawiasy, aż po farby i lakiery). Decydujące znaczenie ma także wielowiekowe doświadczenie, które często przekazywane jest z pokolenia na pokolenie, można powiedzieć: wysysane z mlekiem matki.

Skąd to zainteresowanie?

O wyborze zawodu przez naszych przodków najprawdopodobniej zadecydowały uwarunkowania gospodarczo-geograficzne. Większość firm meblarskich i stolarskich pochodzi z terenów południa Polski. To tutaj, w stolicy Małopolski, w Krakowie powstał pierwszy cech stolarski i zapoczątkowany został kształt branży z jaką mamy do czynienia obecnie. Istotny wpływ na rozwój tej gałęzi przemysłu miała dostępność drewna na terenach południa – zalesienie jest duże, mimo że gleby nie są nadzwyczaj urodziwe. To właśnie przez to, a także przez ukształtowanie terenu, na południu rozwinęło się stolarstwo, a nie rolnictwo. Widać wszystkim wyszło to na dobre, bo nie zapowiada się na to, by sukces,
w który Polacy przekuli to co mieli naturalnego pod ręką, miał się zmniejszyć.

Reklama w świecie

W latach 2012-2015 Ministerstwo Gospodarki realizowało Program Promocji Branży Meblarskiej, który był częścią większego projektu systemowego „Promocja polskiej gospodarki na rynkach międzynarodowych”. Program miał na celu wspomóc udział polskich przedsiębiorców na krajowych (Poznań), ale głównie zagranicznych (Niemcy, Rosja, Francja, Wielka Brytania) targach meblowych i wystawach. Ponadto oferował szkolenia dla przedsiębiorców dotyczące marketingu i handlu zagranicznego oraz budowania marki poza granicami własnego kraju. Miejmy nadzieję, że działania te przyniosą wymierny i odczuwalny skutek, co przełoży się na jeszcze szerszy rynek zbytu polskich mebli, a to z kolei powiększy zyski rodzimych producentów, którzy będą mogli zainwestować w jeszcze nowsze maszyny i technologie, a także usprawnić produkcję. Polska daje radę!

 

Stolarz – zawód przyszłości

W życiu młodych ludzi jedną z pierwszych poważnych decyzji jest wybór do jakiej szkoły się udać. Zawodówka, liceum czy technikum? Zakończyć edukację po szkole średniej, czy iść na studia? Co chcę robić w życiu?  Czy to się będzie opłacać? Wiele osób zadaje sobie te pytania, ponieważ nie mają jeszcze sprecyzowanych planów na przyszłość, a także brak im rozeznania w rynku pracy. Liczba osób bezrobotnych w całej Polsce w marcu 2015 roku wyniosła aż 1 860 600 osób[i]. Absolwenci gimnazjum często stawiają na liceum, bo to tylko trzy lata nauki, a później droga na studia stoi otworem. Technikum – cztery lata, wyuczony zawód i możliwość rozwijania się na studiach. Szkoła zawodowa to najczęściej, tak jak w przypadku liceum - trzy lata nauki, w tym bardzo dużo zajęć praktycznych. Ludzie myślą, że idąc na studia mają od razu zagwarantowane miejsce pracy, ale tak niestety nie jest – wielu absolwentów boryka się z problemem bezrobocia, mimo że są wykształceni i chętni do działania.

Niekończąca się historia

Każdy chciałby żyć godnie, pracować, dobrze zarabiać, nie martwić się o swoje utrzymanie i godne życie dla swojej rodziny. Żeby to jednak osiągnąć potrzebny jest dobry zawód, najlepiej taki, w którym pracy będzie pod dostatkiem, a pieniądze za jej wykonanie odpowiednie. Jednym z takich zawodów jest nieco zapomniany stolarz, który przeżywa swoją drugą młodość. Mimo nieustającej cyfryzacji naszego życia i wszystkich związanych z nim sfer potrzebujemy nie tylko informatyków. Wszak i informatyk musi na czymś postawić laptopa, na czymś usiąść, a po ciężkim dniu odprężyć się w wygodnym łóżku. Wielu ludzi stawia na rozwiązania nowoczesne, oryginalne meble, które jednak często są tworzone masowo, a przez to tracą na jakości. Możliwe, że nie zdają sobie sprawy z tego, że meble drewniane idealnie wpasowują się nie tylko w klasyczne aranżacje wnętrz, ale także w te nowoczesne. Niektórzy jednak wracają do starych, dobrych i porządnych mebli drewnianych – potrafiący docenić ich jakość nie wahają się gdy przyjdzie wybierać. By jednak meble drewniane, które charakteryzują się doskonałą jakością i komfortem mogły powstać, nie wystarczy tylko dobry gatunek drewna, potrzebni są także wykwalifikowani stolarze i meblarze.

Praca była, jest i będzie

Nie od dzisiaj wiadomo, że pracodawcy najchętniej zatrudniają osoby dobrze wykształcone, a przy tym mogące pochwalić się wieloletnim doświadczeniem. Praca stolarza wymaga jednak jeszcze pasji i samozaparcia, które pozwolą osiągać satysfakcjonujące wyniki. Stolarz jest aktualnie zawodem odradzającym się na nowo. Są oni poszukiwani przez pracodawców w Polsce i za granicą, którzy gotowi są słono zapłacić za fachową robotę. Warto więc zastanowić się nad tym zawodem, gdy przychodzi czas wyboru. Dróg do osiągnięcia tego celu jest wiele – można ukończyć stolarską szkołę zawodową, wybrać technikum technologii drewna lub studiować jeden z kierunków związanych z drewnem (np. projektowanie mebli, inżynieria biotworzyw lub technologię drewna). Naukę warto połączyć z praktyką zawodową, bowiem takie połączenie przynosi najobfitsze owoce w przyszłości. Sama teoria nie wystarcza, potrzebne jest także obcowanie z drewnem i innymi stolarzami w rzeczywistości, które pozwoli na uzupełnienie wiadomości czysto teoretycznych o praktyczne zastosowanie. Stolarstwo jest niewątpliwie przyszłościowym zawodem, który zapewni dobre wynagrodzenie nawet w polskich warunkach.

Pomiar i obliczanie miąższości tarcicy

Podstawową jednostką miary objętości tarcicy jest m³. Przy oględzinach tarcicy można odszukać oznaczenie np. 3,5x20x18. Oznacza to, że tarcica ma 3,5m długości, 20 cm szerokości i 18 mm grubości. Czasami szerokość wyraża się w milimetrach. Miąższość tarcicy podaje się do trzeciego miejsca po przecinku (0,001 m³) . Pomiar objętości tarcicy można dokonać przy pomocy liniału i suwmiarki. Grubość mierzymy 15 cm od czoła. Jeżeli grubość jest niejednorodna dokonuje się kilku pomiarów i wyciąga średnią. Pomiar wykonuje się w pełnych milimetrach. Obliczeń miąższości pojedynczego sortymentu dokonuje się po przeliczeniu wymiarów na metry lub można skorzystać ze wzoru:

Gdzie:

M- miąższość

g- grubość [mm]

s- szerokość [mm]

d- długość [m]

W przypadku tarcicy nieobrzynanej podaje się szerokość odkrycia.

W przypadku wystąpienia wady, która nie powinna występować w danej klasie można dokonać redukcji wymiarów tarcicy. Redukcji wymiaru można dokonać tylko w tarcicy nieobrzynanej. Można zredukować tylko jeden wymiar (szerokość albo długość). Redukcja wymiaru polega na odliczeniu od długości lub szerokości paska materiału posiadającego wadę.

Występują także automatyczne metody pomiaru miąższości. Spotkałem się z trzema metodami. Pierwsza wykorzystuje lampy jarzeniowe, druga wykorzystuje promień lasera a trzecia jest oparta na układzie rolek dociskowych. We wszystkich przypadkach tarcica przesuwa się ze stałą oraz znaną komputerowi szybkością (prędkość posuwu). Pomiar metodą automatyczną jest bardziej dokładny niż ręczną. Ostatnia metoda ma jednak ograniczenia dotyczące zakresu pomiaru.

 W pierwszej metodzie tarcica (3) przechodząca przez skaner zostaje oświetlona przez lampy jarzeniowe (1) a surowiec rzuca cień na elementy fotoczułe (2). Pomiar grubości lub szerokości odbywa się pośrednio poprzez obliczenie zmiany natężenia prądu generowanego przez fotokomórki. Dzięki zastosowaniu odpowiedniego algorytmu, który uwzględnia zmiany wartości natężenia prądu oraz prędkości posuwu, komputer oblicza miąższość tarcicy. Sygnał na wejściu komputera jest sygnałem analogowym.

 

Druga metoda bazuje na sygnale cyfrowym. Materiał (3) przechodzący przez kurtynę laserową (1) zasłania elementy fotoczułe (2). Tarcica pochłania promień lasera i w odpowiednim miejscu na listwie fotoczułej uzyskuje się sygnał 0 a na miejscach oświetlonych przez laser uzyskuje się sygnał o wartości 1. Im więcej laserów tym wyższa rozdzielczość i bardziej dokładny odczyt. Wszystkie rodzaje skanerów można połączyć z innymi urządzeniami. Po pomiarze miąższości można zastosować automatyczny odczyt wad tzw. „WoodEye”. Maszyna samodzielnie odczytuje wady drewna i sygnalizuje, który defekt należy wyciąć. Pilarka optymalizująca usuwa wadę. Tego typu układ samodzielnie dobiera długości sortymentów i maksymalnie optymalizuje wydajność wycinania poszczególnych elementów. Jeżeli układ zna wysokość tarcicy pilarka optymalizuje skok piły co zapewnia maksymalną wydajność cięcia. W przypadku prostszych systemów, zaznaczenie wad może odbyć się ręcznie przy pomocy kredy fluorescencyjnej. W takim układzie dodatkowo występuje bramka z lampą ultrafioletową oraz fotodetektorem, który odczytuje oznaczenie. Dodatkowo można zastosować drukarkę, która nanosi informacje na tarcicę. Nanoszenie kodów na chropowatą powierzchnię jest kłopotliwe, więc stosuje się drukarki, które oznaczenie umieszczają na samoprzylepnej kartce a następnie za pomocą specjalnego układu rolek przyklejają na półfabrykat. Takiego typu kodowanie odbywa się dynamicznie. Dzięki temu bardzo trudno pomylić się podczas kolejnych etapów produkcji przy małoseryjnych partiach.

Układ sortujący wykonuje dalszą część pracy. Dzieli tarcicę wg podanych kryteriów. Sortymenty zsuwane są z taśmy przy pomocy np. tłoka pneumatycznego. Po napełnieniu odpowiedniego boksu maszyna sygnalizuje ten fakt i przełącza przydzieloną frakcję do innego boksu. W ten sposób uzyskuje się całkowicie automatyczny system rozkroju i klasyfikacji tarcicy.

Jak należy pielęgnować meble w zależności od danego wykończenia?

Meble drewniane wykonane z surowego drewna należy pielęgnować preparatem, którym są one pokryte.


Meble lakierowane

Meble drewniane są marzeniem wielu osób, nadają uroku każdemu wnętrzu, ale wymagają nabycia umiejętności ich odpowiedniej pielęgnacji. Najczęściej spotykanym wykończeniem mebli jest lakierobejca bądź kolor kryjący - stąd też na rynku dostępnych jest bardzo dużo środków do pielęgnacji tego typu mebli. Do czyszczenia takich mebli możemy użyć wilgotnej szmatki oraz wody z płynem do naczyń, czy płynem uniwersalnym. Środkami konkretnie przeznaczonymi do pielęgnacji mebli lakierowanych są wszelkiego rodzaju mleczka do mebli, spraye lub pasty.

Meble woskowane

Meble woskowane pokryte są, jak sama nazwa mówi, warstwą wosku. Do ich pielęgnacji wykorzystać warto mleczko, w składzie którego znajduje się między innymi wosk. Powierzchnię mebli woskowanych należy przecierać miękką bawełnianą ściereczką. Aby uniknąć pojawienia się odbarwień czy rozpuszczenia warstwy wosku na meblach tych nie należy stawiać przedmiotów gorących lub mokrych. Jeśli jednak ich powierzchnia uległa zniszczeniu, konieczne jest ponowne zawoskowanie uszkodzonego fragmentu. Nie należy używać mokrych szmatek, stosować agresywnych, chemicznych środków czyszczących np. kuchennych detergentów, mogą one bowiem spowodować odbarwienie i zniszczenie mebli. Nie należy również używać szorstkich materiałów czyszczących mogących rysować powierzchnie mebla. Nie zaleca się również zbyt intensywnego nakładania preparatów pielęgnacyjnych i konserwujących. Unikać należy bezpośredniego stawiania na powierzchniach lakierowanych przedmiotów gorących. Meble woskowane wymagają regularnego odnawiania. Należy co jakiś czas nanieść na suchy i czysty mebel lekką warstwę wosku za pomocą szmatki bawełnianej. Po wyschnięciu mebel należy wypolerować. Generalnie w przypadku mebli woskowanych należy unikać dużej ilości wilgoci. Kurz z mebli woskowanych należy usuwać miękką ściereczką, co zapobiegnie jego wnikaniu w strukturę drewna. Ściereczka może być lekko wilgotna.

Meble olejowane

W przypadku mebli olejowanych zaleca się ich nacieranie co 2-3 miesiące przy użyciu czystej ściereczki nasączonej w oleju. Zabieg ten stanowi nie tylko świetną konserwację mebli, powoduje też dokładne jego wyczyszczenie. Z racji tego, iż meble drewniane chłoną olej bardzo powoli, ich nacieranie należy wykonywać systematycznie w odstępie 2-3 miesięcy. Tym samym na ich powierzchni pojawia się nowa warstwa ochronna, która z czasem przechodzi w głębsze partie drewna. Zabieg nacierania mebli drewnianych olejem powoduje, iż zyskują one na wyglądzie, plamy i rysy stają się niewidoczne zaś samo drewno jest twardsze. Meble woskowane i olejowane zyskują coraz większą popularność w związku z ich ekologicznym charakterem. W większych sklepach bądź hipermarketach bez trudu znajdziemy preparaty do konserwacji tego typu mebli.

 

 

Pomiar, obliczenie miąższości i cechowanie surowego drewna

Prawidłowy pomiar miąższości drewna zapewni odpowiednie ustalenie przeznaczenia surowca. Jak najdokładniejsze zmierzenie drewna zapewni także ograniczenie dodatkowego kosztu związanego z błędem pomiarowym. Surowiec przeznaczony na produkcję mebli dostarcza się do firm w postaci dłużyc, kłód, bądź innego rodzaju półproduktów.

Pomiaru i obliczeń dla drewna okrągłego dokonuje się pojedynczo (drewno tartaczne, okleinowe, drewno łuszczarskie itd.) na każdej sztuce lub w grupie sztuk (stosy). Występuje także sposób pomiaru objętości drewna poprzez ustalenie jego wagi. Problem w tej metodzie dotyczy różnych zawartości wody w drewnie zależnie od pory wegetacji drzewa. Drewno okrągłe jak i łupane powinno być okrzesane z gałęzi (powinny być one odcięte jak najbliżej kłody). Pomiar kłody sprowadza się do zmierzenia długości kłody oraz średnicy w połowie wysokości (d). W przypadku pomiaru strzały drewna iglastego o długości mniejszej niż 8,9m mierzona jest średnica górna (d_g). Pomiar długości dokonujemy taśmą mierniczą, liniałem lub rysami znacznika. Pomiar dokonuje się między czołami kłody. Pomiar długości zaokrągla się z dokładnością do 5 cm. Pomiar średnicy dokonuje się za pomocą jednego pomiaru średnicomierzem prostopadle do podłużnej osi przechodzącej przez środek geometryczny przekroju poprzecznego sztuki. Jeżeli w miejscu pomiaru wystąpi deformacja kłody dokonuje się dwóch pomiarów, poniżej i powyżej defektu i przyjmuje się średnią arytmetyczną tych dwóch wyników. Jeżeli przekrój poprzeczny kłody ma kształt eliptyczny dokonujemy pomiaru obu średnic a wynikiem jest średnia arytmetyczna tych dwóch wyników. Wynik pomiaru zaokrągla się do pełnych centymetrów. Gdy ułamek centymetra przekracza 5 mm wynik zaokrągla się w górę a gdy ułamek nie przekracza 5 mm wynik zaokrągla się w dół. Pomiar średnicy trzeba dokonać bardzo dokładnie gdyż przy niedokładnym pomiarze to właśnie średnica wprowadza największy błąd pomiaru miąższości. Pomiaru średnicy środkowej najczęściej dokonuje się bez kory. Można także mierzyć drewno w korze ale stosuje się odpowiednie wartości pomniejszenia zgodnie z normą PN-88/D-95000 przedstawione w poniższej tabeli.

Rodzaj drewna	Potrącenia na korę przy środkowej średnicy drewna w korze [cm]
	≤16	17-24	25-34	35-49	≥50
sosna, modrzew	1	2	2	3	4
świerk, jodła	1	1	2	2	3
buk, grab, klon	1	1	1	2	2
jawor, jesion, lipa	1	1	1	2	2
olcha, osika, topola	2	2	3	3	4
wiąz	2	2	3	3	4
dąb, akacja	3	3	4	5	6
brzoza	2	2	2	3	4

 

Podczas pomiaru średnicy drewna okrągłego mamy do czynienia z pomiarem średnicy górnej czyli w cieńszym końcu oraz średnicy w dolnym końcu czyli w grubszym. Miąższość czyli objętość drewna podaje się w m³ z dokładnością do drugiego miejsca po przecinku. Za zgodą dla drewna wielkowymiarowego dokładność można podawać do jednego miejsca po przecinku.

Miąższość drewna okrągłego (V) oblicza się ze wzoru:

 

gdzie

V- miąższość sztuki [m³]

d- średnica środkowa drewna [cm]

l- długość sztuki drewna [cm]

π- 3,14

Występuje wiele innych wzorów pozwalających na obliczenie miąższości np. wzór francuski opierający się na obwodzie, wzór selektywny dzielący kłodę na mniejsze odcinki pomiarowe itp. Wzory te są dużo rzadziej stosowane niż podany powyżej. Nie jest wymagane obliczanie miąższości. W prosty sposób można odczytać ją z tablic. Wystarczy znać długość kłody i średnicę środkową. Dla kłód o długości mniejszej niż 8,9m mierzy się średnicę górną. W średnich i dużych zakładach stosuje się system pomiaru miąższości drewna w ciągu technologicznym (bramki pomiarowe).

Pomiar i obliczenie miąższości drewna stosowego.

Drewno ułożone w stos powinno być tej samej grupy wymiarowej. Dla zapewnienia odpowiedniego odpływu wody opadowej powinno być ułożone na podkładkach, w stosie zwykle jest od 50 do 100 sztuk drewna. Pomiar polega na określeniu ilości sztuk, średnicy znamionowej (średnica w korze lub bez mierzona jest tak samo jak średnica środkowa) oraz długości (z dokładnością do 5 cm) między czołami kłody.

Pomiar drewna w stosach regularnych.

Drewno układa się w stosy zwykłe, krzyżowe oraz kombinowane. W zależności od sposobu ułożenia wynik miąższości jest inny. Płaszczyzny stosu powinny być pionowe, czoła równe i pionowe, płaszczyzna dolna i górna powinna być pozioma. Szerokość stosu powinna być wielokrotnością 1 m. Zwykle drewno pozyskiwane na stosy jest długości 3 m . W stosie może występować zarówno drewno iglaste jak i liściaste. Do obliczenia miąższości wykorzystuje się długość, wysokość i szerokość stosu. Wymiary te mierzy się z dokładnością do 1 cm. Miąższość surowca w stosie oblicza się poprzez obliczenie objętości stosu i przemnożenie go przez współczynnik x. Współczynnik pochodzi z normy PN-88/D-95000 i np. dla papierówki sosnowej o długości 2m wynosi 0,62. W zależności od ułożenia miąższość obliczamy dla:

stosu zwykłego V= V­_p*x

stosu krzyżowego V= V­_p*x*0,75

Cechowanie surowca drzewnego.

Cechowanie surowca drzewnego mierzonego w pojedynczych sztukach obejmuje sortowanie drewna okrągłego na:

• wielkowymiarowe i średniowymiarowe w dłużycach,

• wielkowymiarowe w długości do 8,9m,

• średniowymiarowe w dłużycach na środek transportu.

Na czole kłody znajduje się znak administracyjny lasów (kolor czerwony - lasy państwowe, zielone - parki narodowe, żółte - zasoby rolnicze skarbu państwa, niebieskie - lasy nie będące własnością skarbu państwa). Gdy mamy do czynienia z drewnem legalnym na powierzchni czołowej kłody powinien znaleźć wzór tarczy. Na środku czoła znajduje się miąższość danej kłody np. 2 (0,2m³ a dla drewna pozyskanego z lasów niepaństwowych miąższość poprzedzana jest zerem np. 02 - miąższość wynosi 0,2m³) a po prawej sztuka, występować może także znak przeznaczenia np. s - drewno sklejkowe. Każda kłoda powinna otrzymać świadectwo legalności pozyskania drewna.